Een afscheid van wapens , derde roman van Ernest Hemingway , gepubliceerd in 1929. De afbeelding van de existentieel de desillusie van de verloren generatie echoot zijn vroege korte verhalen en zijn eerste grote roman, De zon komt ook op (1926). Een afscheid van wapens valt vooral op door zijn autobiografische elementen.
de plot van Een afscheid van wapens is redelijk rechttoe rechtaan. Tijdens het werken met de Italiaanse ambulancedienst tijdens Eerste Wereldoorlog (1914-18), de Amerikaanse luitenant Frederic Henry ontmoet de Engelse verpleegster Catherine Barkley. Hoewel ze nog steeds rouwt om de dood van haar verloofde, die in de oorlog is omgekomen, moedigt Catherine Henry's avances aan. Nadat Henry zwaar gewond is geraakt door een mortiergranaat in de buurt van de Isonzo-rivier in Italië, wordt hij naar een ziekenhuis in Milaan gebracht, waar hij uiteindelijk wordt vergezeld door Catherine. Ze verzorgt hem terwijl hij herstelt. Gedurende deze tijd verdiept hun relatie zich. Henry geeft toe dat hij verliefd op haar is geworden. Catherine wordt al snel zwanger van Henry, maar weigert met hem te trouwen.
hoeveel Super Bowl-overwinningen hebben New England-patriotten?
Nadat de hoofdinspecteur van het ziekenhuis, juffrouw Van Campen, ontdekt dat Henry alcohol in zijn ziekenhuiskamer heeft verstopt, wordt hij teruggestuurd naar het front. Tijdens zijn afwezigheid was het moreel aan het front aanzienlijk verslechterd. Tijdens de Italiaanse terugtocht na de rampzalige slag bij Caporetto (1917), verlaat hij het leger en ontsnapt hij ternauwernood aan de executie door de Italiaanse militaire politie. Terug in Milaan , zoekt Henry naar Catherine. Hij komt er al snel achter dat ze naar Stresa is gestuurd, zo'n 153 km verderop. Henry reist met de trein naar Stresa. Eenmaal daar herenigd hij zich met Catherine en het paar ontvlucht Italië door de grens over te steken naar het neutrale Zwitserland.
Bij aankomst worden Henry en Catherine gearresteerd door de Zwitserse grensautoriteiten. Ze besluiten Henry en Catherine - die zich voordoen als architectuur- en kunststudenten op zoek naar wintersport - in Zwitserland te laten blijven. Het paar brengt enkele gelukkige maanden door in een houten huis in de buurt van Montreux. Op een avond gaat Catherine bevallen. Zij en Henry nemen een taxi naar het ziekenhuis. Er volgt een lange en pijnlijke bevalling en Henry vraagt zich af of Catherine het zal overleven. Helaas wordt hun zoon dood geboren. Kort daarna begint Catherine te bloeden en sterft met Henry aan haar zijde. Hij probeert afscheid te nemen, maar dat lukt niet. Hij keert alleen terug naar hun hotel, in de regen.
In Een afscheid van wapens , gaf Hemingway een realistisch en ongeromantiseerd verslag van oorlog. Hij wilde dat lezers de gebeurtenissen van de roman zouden ervaren alsof ze er daadwerkelijk getuige van waren. Met behulp van een eenvoudige schrijfstijl en duidelijke taal liet hij niet-essentiële bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden weg, waardoor het geweld van het Italiaanse front in spaarzaam proza werd weergegeven. Om de lezers een gevoel van directheid te geven, gebruikte Hemingway korte declaratieve clausules en maakte veelvuldig gebruik van het voegwoord en . Vele jaren na de publicatie van Een afscheid van wapens , legde Hemingway uit dat hij het woord gebruikte vanwege de ritmische kwaliteit: het was, zei hij, een bewuste imitatie van de manier waarop de heer Johann Sebastian Bach een noot in de muziek gebruikte toen hij een contrapunt uitstraalde. Dezelfde taal bezielt de stem, gedachten en gedachten van de hoofdpersoon dialoog . Het effect is even levensecht. Hemingway repliceerde op authentieke wijze de manier waarop soldaten spreken in tijden van oorlog - godslastering en zo. (Op verzoek van de uitgever verving Maxwell Perkins, de redacteur van Hemingway, de scheldwoorden door streepjes. Naar verluidt heeft Hemingway de woorden met de hand opnieuw ingevoegd in een paar exemplaren van de eerste editie van de roman, waarvan hij er één aan de Ierse schrijver James Joyce gaf.)
Hoewel Hemingway de roman de zijne noemde, Romeo en Julia , de toon van Een afscheid van wapens is eerder lyrisch en zielig dan tragisch. Verdriet keert de held weg van, in plaats van in de richting van, een dieper onderzoek van het leven. Hemingway's afbeelding van Henry weerspiegelt de pathos van de Lost Generation, waarvan de leden meerderjarig werden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De conclusie van de roman - waarin Catherine en de baby sterven en Henry desolaat achterlatend - is symbolisch voor de ervaring van de Lost Generation van desillusie en moedeloosheid in de onmiddellijke naoorlogse jaren.
Interpretaties van de titel variëren. De roman dankt zijn naam misschien aan een 16e-eeuws gedicht van de Engelse toneelschrijver George Peele. In Peele's lyrische gedicht, gewoonlijk A Farewell to Arms (To Queen Elizabeth) genoemd, klaagt een ridder dat hij te oud is om wapens te dragen voor zijn koningin, Elizabeth I:
Zijn helm zal nu een bijenkorf maken;
En de sonnetten van geliefden wendden zich tot heilige psalmen,
Een strijder moet nu op zijn knieën dienen,
En voed je met gebeden, die Age zijn aalmoezen zijn:
Maar hoewel hij van het hof naar het huisje vertrekt,
Zijn heilige is zeker van zijn onbevlekte hart.
Het gedicht van Peele weerspiegelt enkele van de kernthema's van Hemingway's roman: plicht, oorlog en mannelijkheid. Er zijn echter geen aanwijzingen dat Hemingway op de hoogte was van het bestaan van het gedicht, laat staan dat het de titel ervan heeft overgenomen. Zoals sommige geleerden opmerkten, koos Hemingway de titel relatief laat in het publicatieproces, terwijl hij manuscriptrevisies uitvoerde. Deze geleerden voerden aan dat de titel - en bij uitbreiding het gedicht van Peele - geen invloed had op het schrijven of vormgeven van de roman.
Een andere interpretatie van de titel van de roman benadrukt de dubbele betekenis van het woord armen . Bij het verlaten van het Italiaanse leger neemt de hoofdpersoon afscheid van wapens als wapens. Wanneer Catherine sterft, neemt hij afscheid van de liefdevolle armen van zijn minnares. Deze interpretatie van de titel combineert de twee hoofdthema's van de roman: oorlog en liefde.
wanneer kwam de eerste spiderman-strip uit?
In 1958 Hemingway vertelde George Plimpton van De recensie van Parijs dat hij het einde herschreef naar [A] Afscheid van wapens , de laatste pagina ervan, negenendertig keer voordat ik tevreden was. Hij beweerde dat hij moeite had om de woorden goed te krijgen. Historici hebben sindsdien vastgesteld dat Hemingway 47 eindes aan de roman heeft geschreven. De eindes variëren in lengte van een paar zinnen tot meerdere alinea's. Sommige eindes zijn somberder dan andere. In een bijzonder grimmig einde, getiteld The Nada Ending, schreef Hemingway: Dat is alles wat het verhaal te bieden heeft. Catherine stierf en jij zult sterven en ik zal sterven en dat is alles wat ik je kan beloven. In een ander einde overleeft de baby van Henry en Catherine. Dit einde - toepasselijk getiteld Live-Baby Ending - was de zevende conclusie die Hemingway schreef.
Hemingway zocht advies over het einde van F. Scott Fitzgerald, zijn vriend en medeauteur. Fitzgerald stelde voor dat Hemingway de roman zou beëindigen met de opmerking dat de wereld iedereen breekt, en degenen die hij niet breekt, doodt. Uiteindelijk koos Hemingway ervoor om het advies van Fitzgerald niet op te volgen. In plaats daarvan besloot hij de roman met deze laatste regels:
Maar nadat ik [de verpleegsters] eruit had gehaald en de deur had gesloten en het licht had uitgedaan, was het niet goed. Het was alsof je afscheid nam van een standbeeld. Na een tijdje ging ik naar buiten en verliet het ziekenhuis en liep in de regen terug naar het hotel.
Hemingway schreef en herzien Een afscheid van wapens over 15 maanden. Het werk werd voor het eerst in serie gepubliceerd in de Verenigde Staten in Scribner's Magazine tussen mei en oktober 1929. Charles Scribner's Sons betaalde Hemingway naar verluidt $ 16.000 voor de rechten - het hoogste bedrag dat het tijdschrift ooit had betaald voor een seriewerk. Aan het eind van de jaren twintig, Scribner's Magazine had een gemiddelde jaarlijkse oplage van ongeveer 70.000. Ondanks pogingen van de uitgever om het werk van Hemingway te censureren, zegden veel abonnees hun abonnement op het tijdschrift op. Ze noemden (onder andere) Hemingway's grof taalgebruik en pornografische afbeeldingen van seks voor het huwelijk als redenen om hun abonnementen op te zeggen. Autoriteiten in Boston hebben het tijdschrift ronduit verboden. Op 21 juni 1929, The New York Times gemeld :
Het juninummer van Scribner's Magazine werd door Michael H. Crowley, hoofdinspecteur van de politie, uit de boekenkast geweerd vanwege bezwaren tegen een aflevering van Ernest Hemingway's serie, 'A Farewell to Arms'. van de aflevering wellustige .
Scribner's verdedigde het werk van Hemingway en beweerde dat het verbod op de verkoop van het tijdschrift in Boston een bewijs is van het oneigenlijke gebruik van censuur die zijn bezwaren baseert op bepaalde passages zonder rekening te houden met het effect en het doel van het verhaal als geheel. De uitgever voerde aan dat het werk niet immoreel of anti-oorlog was.
Een afscheid van wapens verscheen voor het eerst als roman in de Verenigde Staten in september 1929. Scribner's bestelde een eerste oplage van ongeveer 31.000 exemplaren. Hemingway genummerd en gesigneerd 510 exemplaren van de eerste editie. De roman was Hemingway's eerste bestseller; het verkocht zo'n 100.000 exemplaren in de eerste 12 maanden. In tegenstelling tot de serie werd de roman over het algemeen warm onthaald. EEN New York Times recensie beschreven het als een ontroerend en mooi boek. In november 1929 de Londense Times Literair Supplement beschouwde het als een roman van grote kracht en Hemingway als een buitengewoon getalenteerde en originele kunstenaar. De Amerikaanse romanschrijver John Dos Passos - Hemingway's tijdgenoot en ooit vriend - noemde de roman een eersteklas stukje vakmanschap van een man die zijn vak kent.
In Italië werd het nieuws over de publicatie van de roman niet goed ontvangen. Veel Italianen hadden een hekel aan Hemingway's (zeer nauwkeurige) weergave van de Italiaanse terugtocht na de Slag bij Caporetto. Het fascistische regime onder Benito Mussolini de roman verboden. Sommige geleerden speculeerden dat het verbod gedeeltelijk was ingesteld vanwege een persoonlijk conflict tussen Hemingway en Mussolini. Jaren eerder had Hemingway Mussolini geïnterviewd voor: The Toronto Daily Star . In een artikel dat in 1923 werd gepubliceerd, verwees Hemingway naar Mussolini als de grootste bluf van Europa. Een afscheid van wapens werd pas in 1948 in Italië gepubliceerd.
Sinds de publicatie in 1929 heeft Hemingway's Een afscheid van wapens is vertaald in vele talen, waaronder Arabisch, Italiaans, Japans en Urdu. Er zijn een aantal herziene edities verschenen. Met name publiceerde Scribner's in juli 2012 een editie van de roman met alle 47 alternatief eindes, naast stukken uit vroege versies.
Een afscheid van wapens werd geprezen om zijn realistische weergave van oorlog. Het realisme ervan is vaak toegeschreven aan persoonlijke ervaring: de roman is niet in de laatste plaats gebaseerd op Hemingway's eigen oorlogsdienst. Hoewel Hemingway minder tijd doorbracht en een beperktere rol speelde in de Eerste Wereldoorlog dan zijn hoofdpersoon, is de overeenkomst tussen zijn ervaring en die van Henry niettemin opvallend.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte Hemingway als ambulancechauffeur voor het Amerikaanse Rode Kruis. Net als Henry diende hij aan het Italiaanse front en liep hij een ernstige verwonding op aan het Oostenrijks-Italiaanse front. In de nacht van 8 juli 1918, terwijl hij chocolade en sigaretten uitdeelde aan soldaten, werd Hemingway getroffen door fragmenten van een Oostenrijkse mortiergranaat. Hij was gewond aan de voet, knie, dijen, hoofdhuid en hand. In totaal nam hij meer dan 200 granaatscherven op - volgens zijn eigen telling, 237.
In de nasleep van de explosie heeft de gewonde Hemingway naar verluidt een man in veiligheid gebracht. (Vervolgens kreeg hij een medaille van moed voor onder meer deze actie.) Hemingway werd uiteindelijk naar een... rode Kruis ziekenhuis in Milaan, waar hij een verpleegster ontmoette en verliefd werd, Agnes von Kurowsky. Op 26-jarige leeftijd was von Kurowsky zeven jaar ouder dan hij. Hoewel ze niet helemaal wederkerig zijn liefde, von Kurowsky was dol op Hemingway en genoot van zijn gezelschap. In een dagboekaantekening op augustus Op 25 november 1918 schreef ze dat Hemingway een zaak tegen mij heeft, of denkt te hebben. Hij is een lieve jongen en zo schattig erover…. Toen Hemingway begon te herstellen van zijn verwondingen, woonde het paar samen opera's en paardenraces bij. In september 1918, ongeveer twee maanden na Hemingway's verwonding, meldde von Kurowsky zich vrijwillig aan voor dienst in Florence tijdens een griepuitbraak. Zij en Hemingway onderhouden correspondentie. In haar brieven noemde Von Kurowsky Hemingway Kid. Hij noemde haar mevrouw Kid en de juffrouw.
hoe de democratische partij is veranderd
Agnes von Kurowsky en Ernest Hemingway Agnes von Kurowsky en Ernest Hemingway, Milaan, Italië, 1918. Ernest Hemingway Fotocollectie/John F. Kennedy Presidential Library
Von Kurowsky's gevoelens voor Hemingway waren nooit zo diep als zijn genegenheid voor haar. Ze verbrak de relatie in een brief van 7 maart 1919, niet lang nadat Hemingway terugkeerde naar zijn huis in Oak Park, Illinois. In de brief legde von Kurowsky uit dat ze nog steeds erg gesteld was op Hemingway, maar meer als moeder dan als liefje. Volgens zijn zus, Marcelline, braakte Hemingway na het lezen van de brief. Jaren na Hemingway's dood in 1961 noemde zijn zoon, Jack, het verlies van von Kurowsky de grote tragedie van het vroege leven van zijn vader.
Von Kurowsky diende bijna ongetwijfeld als de bron voor de heldin in Een afscheid van wapens . Toen ze in 1976 werd gevraagd naar de roman van Hemingway, zei ze: Laten we het duidelijk maken - alsjeblieft. Ik was niet zo'n meisje. Ze maakte bezwaar tegen de insinuatie dat zij en Hemingway geliefden waren, en hield vol dat Catherine Barkley een regelrechte fantasie was en dat de affaire in het ziekenhuis totaal ongeloofwaardig was.
Een afscheid van wapens was een van de meest gelezen oorlogsromans van de 20e eeuw. Het werd gepubliceerd in de periode tussen de Eerste Wereldoorlog en Tweede Wereldoorlog , een tijd waarin oorlogsromans erg populair waren in de Verenigde Staten en over de hele wereld. Een afscheid van wapens werd gepubliceerd in hetzelfde jaar als het magnum opus van Erich Maria Remarque niets nieuws in het westen ( Van het westelijk front geen nieuws ), waarin de dagelijkse verschrikkingen van de oorlog aan het westelijk front in detail worden beschreven laconiek understatement. De personages van Remarque zijn, net als die van Hemingway, opmerkelijk gedesillusioneerd door de oorlog. Hemingway en Remarque hebben samen het precedent geschapen voor toekomstige oorlogsromans Evelyn Waugh, Kurt Vonnegut, Joseph Heller, Tim O'Brien, Sebastian Faulks en anderen wiens werk een cynisch houding tegenover oorlog en geweld.
