offer , een religieuze rite waarbij een object wordt aangeboden aan een godheid om een juiste relatie van een mens tot de heilige orde. Het is een complex fenomeen dat is gevonden in de vroegst bekende vormen van aanbidding en in alle delen van de wereld. Dit artikel behandelt de aard van opoffering en geeft een overzicht van de theorieën over de oorsprong ervan. Vervolgens analyseert het opoffering in termen van zijn vormen elementen, zoals het materiaal van het offer, de tijd en plaats van het offer, en het motief of de bedoeling van de ritus. Ten slotte gaat het kort in op opoffering in de religies van de wereld.
De voorwaarde offer komt uit het Latijn offer , wat een combinatie is van de woorden opofferen , wat betekent dat iets anders is dan de seculier of profaan voor het gebruik van bovennatuurlijke krachten, en Doen , wat betekent maken. De term heeft een populair en vaak seculier gebruik gekregen om een soort van afstand doen of opgeven van iets waardevols om iets waardevollers te verkrijgen te beschrijven; ouders brengen bijvoorbeeld offers voor hun kinderen, men offert een ledemaat op voor zijn land. Maar het oorspronkelijke gebruik van de term was bijzonder religieus, verwijzend naar een cultische daad waarbij objecten apart werden gezet of gewijd en geofferd aan een god of een andere bovennatuurlijke kracht; opoffering moet dus worden begrepen binnen een religieuze, cultische context .
Religie is de relatie van de mens met datgene wat hij als heilig of heilig beschouwt. Deze relatie kan in verschillende vormen worden opgevat. Hoewel Moreel gedrag, juiste overtuiging en deelname aan religieuze instellingen zijn vaak samenstellende elementen van het religieuze leven, de cultus of aanbidden wordt algemeen aanvaard als het meest elementaire en universele element. Aanbidding is de reactie van de mens op zijn ervaring van de heilige kracht; het is een reactie in actie, een zelfgave, vooral door toewijding en dienstbaarheid, aan de transcendent werkelijkheid waarvan de mens zich afhankelijk voelt. Opoffering en gebed - de persoonlijke poging van de mens om in woord of in gedachten met de transcendente werkelijkheid te communiceren - zijn de fundamentele daden van aanbidding.
In zekere zin is wat altijd als offer wordt gebracht, in een of andere vorm, het leven zelf. Opoffering is een viering van het leven, een erkenning van zijn goddelijke en onvergankelijke aard. In het offer wordt het godgewijde leven van een offergave bevrijd als een heilig vermogen dat een band schept tussen de offeraar en de heilige macht. Door opoffering wordt het leven teruggebracht naar zijn goddelijke bron, waardoor de kracht of het leven van die bron wordt geregenereerd; het leven wordt gevoed door het leven. Aldus het woord van de Romeinse offeraar tot zijn god: Wees vermeerderd ( Succes ) door dit aanbod. Het is echter een toename van heilige kracht die uiteindelijk gunstig aan de offeraar. In zekere zin is opoffering de impuls en garantie van de wederkerig stroom van de goddelijke levenskracht tussen zijn bron en zijn demonstraties .
Vaak houdt het offeren de vernietiging van het offer in, maar deze vernietiging - door verbranding, slachting of wat dan ook - is op zichzelf niet het offer. Het doden van een dier is het middel waarmee zijn godgewijde leven wordt bevrijd en dus beschikbaar wordt gesteld aan de godheid, en de vernietiging van een voedseloffer in het vuur van een altaar is het middel waarmee de godheid het offer ontvangt. Opoffering als zodanig is echter de totale handeling van het offeren en niet alleen de methode waarop het wordt uitgevoerd.
Hoewel de fundamentele betekenis van offerriten is dat ze een noodzakelijke en doeltreffende relatie tot stand brengen met de heilige macht en de mens en zijn wereld in de heilige orde brengen, hebben de riten een veelvoud aan vormen en bedoelingen aangenomen. De basisvormen van opoffering lijken echter een soort offergave of sacramentele maaltijd te zijn. Opoffering als een geschenk kan verwijzen naar een geschenk dat moet worden gevolgd door een terugkeergeschenk (vanwege de intiem relatie die het geven van geschenken tot stand brengt) of tot een geschenk dat ter ere van een god wordt aangeboden zonder een terugkeer te verwachten. Opoffering als een sacramentele gemeenschappelijke maaltijd kan het idee inhouden van de god als deelnemer aan de maaltijd of als identiek aan het geconsumeerde voedsel; het kan ook het idee inhouden van een rituele maaltijd waarbij ofwel primordiaal gebeurtenis zoals de schepping wordt herhaald of de heiliging van de wereld wordt symbolisch vernieuwd.
Copyright © Alle Rechten Voorbehouden | asayamind.com